الف بای اسلام

اسلام در لغت : واژه اسلام مصدر باب افعال از "س ل م " به معنای صحت، عافیت و دوری از هرگونه عیب ، نقص و فساد است و در باب افعال به معنای " انقیاد ، اطاعت و امتثال امر و نهی بدون هیچ گونه اعتراض است^[1].

قران هم در این معنای وسیع، اسلام را استعمال کرده و می‌فرماید : تمام کسانی که در آسمان و زمین هستند، یا تمام موجوداتی که در آسمان و زمین هستند، مسلمان و در برابر فرمان خداوند تسلیم‌اند از روی اختیار یا اجبار، تکوینا یا تشریعا.

اسلام اوردن یعنی: تسلیم شدن، فرمان بردن، دینی که محمد ابن عبدالله­ ص آورد. همچنین اسلام در اصطلاح بر شریعت پیامبر خاتم ص اطلاق شده است^[2].

1- اسلام مجموعه ای از کتاب و سنت است؛ قران کریم و گفتار و رفتار حضرت رسول اکرم ص که جامع تمام خیر و سعادت و مانع تمام بدی وافت است، عصاره ادیان گذشته آسمانی و موجب فلاح دو جهان برای تمامی انسانها است.

2-تسلیم مطلق در برابر فرمان خدا و توحید کامل و خالص از شرک اسلام است ازاین جهت قران کریم حضرت ابراهیم را مسلمان معرفی کرده است «ابراهیم یهودی و یا نصرانی نبود بلکه حنیف و مسلم بود»^[3] و از آنجا که دین واقعی در پیشگاه خداوند، اسلام است «در حقیقت دین نزد خداوند همان اسلام است^[4]» همه کسانی که دین خدا را در زمان خودشان پذیرفته‌اند و مطیع بوده‌اند مسلمانند، امّا امروزه مسلمان به پیروان دین خاتم اطلاق می‌شود چرا که آنان با پذیرفتن دین اسلام اعتقاد به تمام پیامبران دیگر ادیان و تسلیم بودن خود را در برابر پروردگار اعلام کرده‌اند .

اسلام در اصطلاح، برشریعت پیامبر خاتم ص اطلاق شده است. این سلسله مباحث معرفتی ادامه دارد...

نویسنده : روح الله رستمی ( دلپر )

---

[1]- الکنت و العیون (تفسیر ماوردی ) ج1 ص379و 380 .

[2]- الوجوه النظائر، ج1 ، ص 248

[3] - «ما کانَ إِبْراهیمُ یَهُودِیًّا وَ لا نَصْرانِیًّا وَ لکِنْ کانَ حَنیفاً مُسْلِما» ال عمران ، 3 ،ایه 67

[4] - «إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلام‏» ال عمران،3 ، 19