گوشه ای از افتخارات شهر ماماهان
{ گوشه ای از تاریخ ماماهان در قبل از انقلاب , دوران جنگ و پس از آن }
که جامعه فعلی ضمن حفظ دستاوردها و افتخارات پیشینیانشان باید در ادامه ان مسیر و ثبت دستاوردهای جدید کوشش کنند.
این روزها با گرفتاری ها و مشکلات روز مره شاید خود مردم ماماهان نیز فراموش کرده باشند که پیشینیان و پدرانشان در کارنامه ی خود چه افتخاراتی را ثبت کرده اند که موجب افتخار نسلهای پس از خود باشد.
حتی شاید خود افتخار افرینان و بازیگران صحنه های پر افتخاری تاریخ معاصر که امروزه در میان ما نفس میکشند و شکر خدا در قید حیاتند, در پیچ و تاب روزگار فرصتی برای یاد اوری ان افتخارات و خاطرات پر غرور ندارند. اما تاریخ همیشه فرصت ثبت و بازگویی رشادتها و ایثار و پایداری قهرمانان هر ملتی را دارد.
در حافظه ی تاریخ مهمان نوازی و سخاوت و غیرت مردم ماماهان ثبت شده است تا جایی که این خصلت در مثالها و حکایات مربوط به خصوصیات مردم این دیار (ماماهان) در بین مردم تمام مناطق و شهرها و روستاهای منطقه زبان زد است.
خصلت سخاوت در طول تاریخ همیشه در روح و جان این مردم نهفته بوده اما شاید بتوان در دورانهایی از تاریخ تجلی این ویژگی را پر رنگتر دید که بر این ویژگی به خوبی گواهی میدهد همانند دوران قحطی بزرگ سالهای(1296 تا 1298 هجری شمسی) معادل ( 1917 تا 1919 ) میلادی که به دلایلی مانند:
1-جنگ جهانی
2-خرید غلات توسط ارتش اینگلیس
3-شیوع بیماری وبا و پیسی
4-خشک سالی
قحطی سختی دامن گیر مردم شده بود که به روایت تاریخ در (کتاب قحطی بزرگ, محمد قلی مجد) در بعضی مناطق ادم خواری رواج پیدا کرده بود به طوری که گفته میشود یک سوم مردم ایران در اثر سوء تغذیه جان خود را از دست دادند در ان دوران نقل شده که کد خدای ماماهان فردی به نام {حاج نور علی رستمی} بوده که با دور اندیشی و سنجش شرایط ان دوران انبارهای گندم و جو ذخیره کرده و در روزهای قحطی به افرادی که ذخیره هایشان تمام شده بوده آش تهیه و توضیع میکرده است. و همچنین افرادی از مناطق دیگر به امید دریافت کمک به ماماهان می امدند که به افراد دارای شرایط حادی غذا داده و کمک میشده که این توجه و دستگیری در ان شرایط زمانی بسیار ارزشمند بوده است.
همچنین در دوران انقلاب و اولین روزهای پر خون ان دوران این مردم ازاده به هم صدایی با بزرگ مرد ازادی خواه زمان امام خمینی قیام کردند و در روزهایی که هنوز نامی از تشکیلات منسجم بسیج و سپاه نبود با تشکیل انجمنی به نام انجمن اسلامی ماماهان فعالیتهای خود را به صورت سازمان یافته اداره میکردند.
پس از انقلاب با وقوع جنگ تحمیلی نیز حضور فعالانه نیروهای ماماهان در اردوهای اموزش و اعزام قابل توجه است که خود نیاز به مجال وسیعی برای بررسی ابعاد ان دارد.
در دوران جنگ مردم با همان سابقه غیور مردی و سخاوتمندانه ای که داشتند به یاری نیروهای مبارز شتافته و با جمع اوری کمکهای مردمی و اعزام جوانان, جبهه های نبرد حق علیه باطل را پشتیبانی و یاری کردند که تقدیم سی و شش شهید گلگون کفن ماماهان سندی معتبر بر تاریخ شکوهمندانه ی این دیار است.
پس از دوران جنگ زمانی بود که گفتمان سازندگی و باز سازی خرابی های جنگ مطرح بود که در این جهت نیز مردم به سوی اشتغال در عرصه های مختلف و عمدتا به کشاورزی و دامداری که شغل انبیا و زیر بنای اقتصادی هر کشور میباشد پرداختند, که شاهد ان حضور پرشور کشاورزان نمونه ای که مجال بیان نامشان در اینجا نیست میباشد.
ضمن این اقدامات سازنده خیرانی در این دوران سازندگی پا به عرصه فعالیت گذاشتند که اقدام انان در این امر مآکد دینی امروزه به روشنی قابل مشاهده است که مواردی از قبیل مدرسه شمائی و مسجد حاج احمد و مسجد موسی بن جعفر دانشگاه پیام نور و غیره گوشه ای از ان اقدامات است که نتیجه اقدام خیرین ماماهان بوده است.
باتوجه به اینکه هر زمانی دارای اقتضاعات خاص خود است امروزه نیز افرادی در جبهه های اقتصادی چون در جهت اقتصاد مقاومتی فعالیت جهاد گونه دارند که کمتر از موارد فوق الذکر نیست و باید قدر دانسته شود از ان جمله میتوان به راه اندازی بنگاههای اقتصادی و تولیدی مهمی مثل خط تولید لوله هایی پولی اتیلن و پولیکا و پی وی سی شرکت سوگستر ماماهان اشاره کرد که محصولاتشان به خارج از کشور نیز صادر میشود و موجب افتخار و ایجاد اشتغال و جذب سرمایه برای منطقه است که الگوی ما میتوانیم را به نمایش گذاشته است.